Ze kwam binnen samen met haar moeder. En met een van haar vele knuffels, die haar houvast gaven. Een meisje van 10 jaar uit groep 6. We kenden elkaar al van een eerder traject. Moeder had opnieuw contact opgenomen omdat er een nieuwe uitdaging speelde waar ze graag hulp bij wilde. Door de Coronatijd waren een aantal tandartsbezoeken uitgesteld en nu durfde het meisje er helemaal niet meer heen.
Het meisje vond het in eerdere sessies erg lastig te praten en deed dat dan het liefst via moeder. Ze fluisterde in moeders oor wat ze wilde zeggen en moeder mocht dat dan tegen mij vertellen. Nu, ruim een jaar later, was het tijd voor een volgende stap en die begon met een onverwacht verzoek…
In principe is de ouder er altijd bij in mijn sessies. Enerzijds om veiligheid voor het kind te bieden, anderzijds geef ik graag openheid van zaken en inzicht in wat ik doe en praktisch gezien heb ik bij reflexintegratie oefeningen de ouder er bij nodig om voor te doen en uit te leggen hoe ze de oefeningen thuis met hun kind moeten uitvoeren.
Tot mijn verrassing had deze moeder thuis met het meisje besproken dat het misschien beter was als moeder een deel van de sessie er niet bij zou zijn. En het meisje had daar mee ingestemd, vond het zelfs helemaal prima. Dat had moeder goed aangevoeld.
We begonnen wel met z’n drieën, kopje thee erbij, en we spraken af dat het meisje zou aangeven wanneer moeder weg kon gaan. En dat moment kwam al snel. Het meisje bonjourde moeder naar de wachtruimte en daar stond ze dan, zonder haar ‘praatpaal’.
Ik vroeg eerst of ze zelf een wens of idee had wat ze wilde doen. Dat had ze niet, gaf ze aan met een klein knikje. Wat ik van dit meisje wist en zag, is dat ze behoorlijk vast zat in haar eigen ‘zijn’. Hoewel ze een barrière voelde om te spreken en zich te uiten, kon ik ook zien hoe graag ze wilde leren en mee wilde doen. Ze vond alleen nog niet de veiligheid en het vertrouwen in zichzelf om zich helemaal te geven.
Ik volg graag mijn intuïtie op zo’n moment. Hoe kunnen we veiligheid creëren als in dit geval moeder er even niet is en de client voelt het niet voldoende in zichzelf. Er kwam een idee in mij op.
Ik vroeg of ze een hut wilde bouwen. Ze knikte; ja dat wilde ze. Ik liet haar om zich heen kijken om spullen te verzamelen waar ze haar hut mee kon bouwen. Met een mat maakte ze een muur en met een kleed kwam er een dak op. Ik vroeg of ze erin wilde. Dat wilde ze en ze nam haar knuffel mee. Ik mocht er bij komen zitten, maar het hutje was niet zo groot, dus half in de opening vouwde ik mij enigszins op om gezellig aan te sluiten. Ik schreef een aantal ideeën wat we konden doen op briefjes en liet het meisje datgene aanwijzen wat ze wilde doen. Ze koos voor een spelletje. Ik vroeg of ze het fijn vond dat ín de hut te spelen.
Stralende ogen keken mij aan; kon dat echt? Natuurlijk! Het maakte het extra knus en de focus lag op deze manier op het spel, maar het zorgde er wel voor dat ze langzamerhand los kwam en ging spreken. Eerst nog wat fluisterend, maar langzamerhand kwamen er duidelijke volzinnen en ontstond er volwaardige communicatie en maakte ze zelfs grapjes. Wauw, dacht ik. Wat prachtig om te zien.
Het meisje kon dusdanig ontspannen dat ze toen het spel afgelopen was ook nieuwe bewegingsoefeningen wilde leren die ze thuis kon gaan oefenen. Die deden we op de grond buiten de hut, ook daar koos ze zelf voor. De rest van de sessie had ze haar moeder niet meer nodig.
Het was een waardevolle sessie, waaruit bleek hoe belangrijk het is het tempo van dit meisje te volgen en goed af te stemmen. Door haar de ruimte te geven kon ze zich ontspannen en beetje bij beetje opengaan.
Ook de weken na deze sessie was ze al meer ontspannen thuis gaf moeder later aan. Elke sessie werkten we een stukje dichter naar het eerstvolgende tandartsbezoek toe. Ook hier luisterend naar hoe het voor het meisje het liefst zou lopen. Waar ze mee kwam? Ze wilde ook bij de tandarts alleen naar binnen, zonder moeder. Zo lukte het haar om in ieder geval in haar mond te laten kijken en weer een positieve ervaring op te doen.
Ben je ouder en heb je een kind dat het ook nodig heeft om via deze aanpak begeleid te worden? Neem gerust contact op via info@wonderwijs-coaching.nl
Ben jij IB-er, leerkracht of therapeut en wil jij ook leren hoe je kunt aansluiten bij kinderen?
Bekijk het volledige cursusaanbod op de website.
Heb je vragen, mail me gerust op info@wonderwijs-coaching.nl
