Een IB-er belde mij: ‘Annemieke, samen met ouders en leerkrachten staan we voor een GROOT dilemma en we komen er niet uit. We hebben een leerling in groep 4 waarover we twijfelen of hij naar groep 5 kan.
Wil je meekijken wat wijsheid is?’
Het was einde schooljaar en ja ik was druk, maar ik maak graag tijd om mijn expertise in te zetten bij lastige vraagstukken.
Ik vroeg de IB-er wat ze al in kaart had. Dat waren de toetsen uit het leerlingvolgsysteem en ook had ze al een observatie met het Wereldspel gedaan.
Uit de toetsen bleek een flinke achterstand op het gebied van rekenen maar er leken ook zaken te spelen waar ze nog niet helemaal de vinger op konden leggen. Kortom; de school had nog niet genoeg in handen om een gedegen keuze te maken.
En daar begint mijn werk. Ik kon aan de slag. Ik dacht na. Alle toetsen waren gedaan, maar toets resultaten zeggen mij niet alles. Ik wil altijd graag weten waarom iets niet lukt. Ik was nieuwsgierig, hoe zou dat bij hem zijn?
Dus een paar dagen later kwam het jongetje mijn praktijkruimte binnen. Hij oogde wat verlegen, keek schoorvoetend rond en wilde het liefst bij zijn moeder op schoot zitten. Dat vind ik geen probleem, veilig vanaf moeders schoot kunnen we ook starten.
We hadden een leuk gesprekje, waarin hij interessante opmerkingen maakte en ineens stelde hij een vraag. ‘Hoe oud ben jij eigenlijk?’
Mooi, hij vraagt naar getallen, dacht ik. Toch leuk voor een zwakke rekenaar. Ik liet hem eerst eens raden.
Hij zei ’93?’ Ik keek hem -waarschijnlijk met fronsende wenkbrauwen- even aan om in te schatten of hij serieus was. Dat leek zo te zijn, dus ik zei niet dat het fout was maar gaf aan dat als je 93 bent toch meer op een oud omaatje lijkt. Leek ik daarop? Nee, dat vond hij toch niet. (pak van m’n hart 
)
Hij deed een nieuwe poging: ‘ben je dan 13?’ Ik legde uit dat ik een zoon heb van die leeftijd, dus dat kon niet mijn leeftijd zijn. ‘34 dan?’, was zijn volgende antwoord. Ik vertelde dat hij in de buurt kwam, nog 10 erbij en dan zat hij goed. ‘54’ was zijn reactie.
Moeder wisselde vanachter hem een vragende blik met mij uit. Ik had inmiddels -en zij waarschijnlijk ook- een duidelijke indruk van zijn (ontbrekende) getalbegrip. Interessante informatie, noem ik dat.
Ik ging verder met mijn observatie een zoomde in op hoe het jongetje bewoog, hoe zijn balans en lichaamscontrole waren en zo bekeek ik ook specifieke reflexpatronen. Ook was ik nieuwsgierig of hij alle rekenvoorwaarden op orde had. Want als rekenen niet lukt en na twee jaar rekenonderwijs is er een achterstand van ruim een jaar, dan rijst bij mij de vraag of dit jongeteje uberhaupt al rijp is voor het rekenonderwijs?
Dus naast de reflexscreening keek ik naar de rekenvoorwaarden. Het werd duidelijk dat het lichaam (en daarmee het brein) van dit jongetje nog niet voldoende ‘bedraad’ was, om tot goed rekenbegrip te komen. Als hij in zijn lichaam links en rechts, voor en achter, boven en onder nog niet goed kan onderscheiden en aansturen, dan zal hij zeker problemen hebben met ruimtelijk inzicht bijvoorbeeld. En zo kwamen nog een aantal hiaten boven tafel.
Ik beschreef mijn bevindingen en advies voor ouders en school.
Waar de IB-er en de ouders twijfelden waar ze goed aan zouden doen, was het voor mij zo klaar als een klontje: hij zou gebaat zijn bij een ‘bonusjaar’. Dat had ik in twee uur werken met hem volledig helder, geen twijfel mogelijk.
Ik zorgde dat twee dagen later mijn advies bij de ouders en de school lag. Ook belde ik nog met de IB-er voor een toelichting en het gesprek dat zij daarna had met de ouders verliep helder en vlot.
De twijfel was bij hen weggenomen en het mooie was dat ze er een goed gevoel bij hadden omdat ze nu een gefundeerde onderbouwing hadden voor deze beslissing, terwijl zijn ouders vooraf op emotie liever hadden besloten dat hij mee zou gaan naar groep 5.
Begrijpelijk, want natuurlijk wil je als ouder dat je kind ‘gewoon’ mee gaat met de stroom. Nu konden zij zich volledig berusten in deze keuze en hadden er zelfs een goed gevoel bij.
Wanneer je weet waar je naar moet kijken om te doorzien waarom een probleem is ontstaan, dan kun je concreet en effectief aan de slag!
Ben jij IB-er of leerkracht en wil jij dit ook leren? Zodat je ook kinderen en hun ouders nog beter kunt helpen bij het in kaart brengen én aanpakken van de oorzaak van problemen?
Dat kan in de Jaaropleiding Wonderwijzer word je zo!
We starten eind september en je kunt nog inschrijven.
Ik zie je graag daar!
Heb je vragen, mail me gerust op info@wonderwijs-coaching.nl