DOOR ANNEMIEKE HOOGEBOOM
Ze stonden nog buiten toen hij me liet zien hoe hij tijdens het wachten haasje-over deed over de betonnen paaltjes bij de ingang van het gebouw. Trots dat hij ze allemaal achter elkaar over kon springen en zélfs van twee kanten. Ik liet hem samen met zijn moeder het gebouw binnen. Hij had zin om aan de slag te gaan.
Dit verhaal gaat over een heerlijk, beweeglijk jongetje uit groep 4. Hij komt sinds een paar maanden bij mij in de praktijk. Zijn moeder was doorverwezen door de kinderfysio die was ingeschakeld door school ivm zijn prikkelverwerking. Hij was heel gevoelig voor licht, geluid en aanraking, er was sprake van lichamelijke onrust en zijn ogen gingen de hele dag alle kanten op werd mij verteld.
Daarbij werd zijn concentratie als slecht bevonden en was hij een kei in grenzen opzoeken én daarover heen gaan.
Gelukkig had deze kinderfysio iets gehoord over de meest basale laag van de ontwikkeling, die van de reflexen, maar kon die niet zelf behandelen. Ze had wel het vermoeden dat deze jongen gebaat was bij eerst behandeling op dat niveau. Daarvoor had zij naar Wonderwijs doorverwezen.
De wens van ouders en school was dat hij rustiger zou worden. Dat zijn hoofd niet continue aanstaat en hij zich ontspannen kan voelen.
Voor ouders kan het heftig zijn je kind te zien struggelen met lichamelijke onrust, en slecht luistergedrag van je kind kost je bakken energie. Welke ouder wil niet dat z’n kind goed in z’n vel zit, z’n gevoel begrijpt en daardoor relaxter is thuis en op school?!
De lichamelijke onrust zorgde op school voor storend gedrag in de klas. Dat vervolgens negatieve reacties opleverde. Thuis kreeg het jongetje best de ruimte om lekker beweeglijk te zijn, maar als ouder vind je het tóch fijn als je met z’n allen even rustig aan tafel kan eten. Ook was inslapen een probleem waardoor hij ’s avonds vaak weer naar beneden kwam. Ook zeer vermoeiend voor ouders.
Het was dus een goed moment om te gaan kijken of niet-geïntegreerde reflexen een rol speelden in dit gedrag. En dat bleek zeker aan de hand. We startten met een afgestemd programma om zijn lichaam langzaam te laten wennen aan zachte aanraking en heel kleine bewegingen. Het jongetje wende daar snel aan en vond het heerlijk. Thuis werd er trouw geoefend en al snel traden de eerste verbeteringen op. Hij viel gemakkelijker in slaap en al na een maand kon hij zich beter ontspannen.
Nog een maand later -ik zie kinderen zo één keer in de drie a vier weken- ziet moeder meer rust en een opgewekter kind. Het lijkt of dingen beter landen, en hij dingen beter begrijpt. Er is op dat gebied echt nog wel een weg te gaan, maar net een paar maanden onderweg met de behandeling en al deze resultaten!
Inmiddels slaapt hij zodra zijn hoofd zijn kussen raakt.
Een punt van aandacht was nog omgaan met grenzen. Dat bouwde ik op door eerst een tekenoefening te doen, waarbij we het doorkruisen van grenzen en binnen de grenzen blijven met elkaar afwisselen. Ik legde de tekenoefening uit en we gingen aan de slag. Eenmaal bezig stelde het jongetje nog een vraag over de werkwijze. En nog een. Tot in detail wilde hij weten wat wel en niet ‘mocht’ bij dit tekenspel. Daar hield hij zich vervolgens keurig aan. ‘Wauw’, dacht ik. ‘Deze kleine man heeft gewoon heel veel behoefte aan duidelijkheid. Het is niet dat hij zich expres ‘misdraagt’, maar als er teveel ruimte is om te bewegen -letterlijk of figuurlijk te bewegen binnen de regels- dan wordt hij grandioos onrustig en onzeker en gaat gekke dingen doen’. Dus via moeder gaf ik ook tips voor de leerkracht mee. We maakten een prachtige tekening waar hij haast niet mee wilde stoppen.
De volgende stap was om grenzen te gaan voelen in het lijf. Je eigen grens voelen én die van de ander. Het lukte. Na een paar keer oefenen mocht ik hem naderen tot hij mij halt riep met een luid ‘stop, je staat in m’n aura!’.
Wauw! Hij voelde zijn eigen grens én kon hem aangeven. Weliswaar nog in een oefensituatie, maar in een gesprekje maak ik dan een vertaling naar de dagelijkse praktijk zodat hij er daar ook mee kan oefenen.
Dit is waar we op dit moment staan met dit jongetje. Die nog steeds prettig beweeglijk is maar ook goed aanspreekbaar en te corrigeren is én inmiddels heerlijk slaapt.
