Kent u dat, je vraagt iets aan je kind, nog eens en nog eens en er komt geen reactie. U heeft voldaan aan de voorwaarden van contact maken (zie vorige column) Toch worstelt uw kind met de door u opgedragen taak. Is dat nu onwil, onrust of wat? Ouders en ook leerkrachten hebben bepaalde verwachtingen van kinderen die de kids blijkbaar niet altijd kunnen waarmaken. Hoe kan het toch dat er niet uitkomt wat wij graag willen zien? Spelen gaat toch vanzelf? Eén keer iets voordoen of vragen is toch genoeg? Hoe is het mogelijk dat mijn slimme kind het niet voor elkaar krijgt zichzelf fatsoenlijk aan te kleden of z’n huiswerk te maken?
In deze gevallen ontbreekt het het kind aan basisvaardigheden. Je kind op iets aanspreken wat hij of zij niet heeft leidt voor beide partijen vaak tot frustraties. Niet elk kind beschikt automatisch over basisvaardigheden als organiseren, plannen, op z’n beurt wachten en starten met een activiteit. Dan heb je als ouder en leerkracht iets te doen om het kind te helpen. Dat is niet ingewikkeld maar je zult tijd vrij gaan maken en over enige vasthoudendheid moeten beschikken om je kind te ondersteunen. Voordeel is dat dit veel leuker is dan steeds maar toezicht houden, zeuren of eindeloos onderhandelen.
Ouders komen bij mij in de praktijk om te leren hoe ze hun eigen kind kunnen ondersteunen bij het aanleren van niet-vanzelf verworven basisvaardigheden. Het kind loopt z’n achterstand in, het zelfvertrouwen groeit, frustraties verdwijnen. Uiteindelijk van essentieel belang voor een geslaagd volwassen leven!
Annemieke Hoogeboom
