skip to Main Content

In mijn praktijk komen regelmatig kinderen binnen waarbij al een diagnose is gesteld. Een veelvoorkomend voorbeeld is dyslexie (ook wel woordblindheid genoemd). Het kind vertoont lees-en spellingproblemen, is op school getoetst, scoort meermalen achtereen onvoldoende en een onderzoek vind plaats. Uitkomst; dyslexie. Als dat zo is kan een leerling gebaat zijn bij deze diagnose omdat er extra hulp ingezet kan worden en met een officiële dyslexieverklaring aanpassingen bij bijvoorbeeld toetsen en examens gedaan worden.

Nu blijkt uit onderzoek dat 3% van de leerlingen echt dyslectisch is, maar aan 15% van de leerlingen een dyslexieverklaring wordt afgegeven… Oftewel, 12% van de leerlingen met een dyslexieverklaring heeft wel een leesprobleem, maar geen dyslexie. Dat de minister –die in de geldstromen voorziet- daar van geschrokken is kan ik begrijpen. Maar hoe is dit mogelijk?

Leesproblemen kunnen verschillende oorzaken hebben. In slechts een klein aantal gevallen is de oorzaak dus dyslexie. In andere gevallen is er iets anders aan de hand. Een kind kan een andere manier van leren hebben, zoals bij beelddenkers aan de orde is. Als het schoolsysteem daar niet goed bij aansluit wordt het kind steeds opnieuw vermoeid met oefeningen die niets uithalen. Dan blijft het kind onvoldoende scoren ondanks dat het echt zijn best doet. Frustrerend voor het kind, ook voor de leerkracht en de ouders.

Een andere oorzaak kan liggen in een nog onvoldoende ‘bedraad’ brein ten gevolge van nog actieve reflexen. Hier ligt de oplossing op het gebied van specifieke bewegingsoefeningen, die dagelijks thuis gedaan worden gedurende enkele minuten. Hiervoor is een goed opgeleide therapeut nodig die dit traject opstart en zowel het kind als de ouder(s) begeleidt. Bij Wonderwijs ben je aan het juiste adres voor reflexintegratie en goede begeleiding.

Wanneer deze kinderen wel op het goede spoor gezet worden en de juiste therapie en / of strategie aangereikt krijgen, is er een kans dat het leesprobleem goedwel verdwijnt. En dat is het verschil met dyslexie, waar het kind ook wel mee om kan leren gaan, maar dat altijd aanwezig zal blijven. In mijn praktijk werk ik met kinderen –met of zonder diagnose- om ze zo snel mogelijk op het juiste spoort te zetten en ze met plezier verder te laten leren. Annemieke Hoogeboom

Back To Top