skip to Main Content

Congres ‘Anders kijken naar kinderen’ in Roemenië 3-4-5 juli 2018

Hoe het allemaal is begonnen…

In het voorjaar van 2018 kwam er via mijn netwerk een hulpvraag van een stel Roemeense ouders binnen over hun zoon van 9 jaar oud. Hij is in zijn ontwikkeling belemmerd door onduidelijke factoren en zij waren zoekende naar passend onderzoek en begeleiding. In Roemenië was al veel in kaart gebracht maar adequate begeleiding vonden zij niet. Zodoende zijn zij begin maart drie dagen bij mij in de praktijk geweest. Overgevlogen vanuit Roemenië, en zijn begeleider van school was tevens meegekomen. Het waren dagen van observatie, onderzoek, uitwisseling van informatie en een stukje begeleiding, die daarna op afstand voortgezet werd. De ouders waren zo tevreden over mijn aanpak, dat zij mij graag in Roemenië wilden laten vertellen over mijn werk zodat meer kinderen daar geholpen zouden kunnen worden. Dat vond ik een mooie uitnodiging (en tevens uitdaging ;-)) Om een zo breed mogelijke doelgroep te bereiken heb ik een driedaags programma geschreven: een dag voor ouders, een dag voor mensen uit het onderwijs en een dag voor mensen uit de medische sector. De ouders hebben het als congres opgezet en zijn deelnemers gaan werven vanuit het netwerk dat zij daar hebben. Er werd samenwerking gevonden met een Roemeense stichting die kinderziekenhuizen bouwt (Inima Copiilor) en samen hebben zij gezorgd dat dit congres kon gaan plaatsvinden.

Op 2 juli vertrok ik samen met een Roemeens-Nederlandse tolk naar Boekarest. Er stond al een taxi op ons te wachten om ons naar ons hotel te brengen. Best grappig dat je op een vliegveld bent in een ‘vreemde’ stad en dat daar een meneer met jouw naam op een bordje je op staat te wachten. Later die middag werden we door de ouders opgehaald en meegenomen naar hun huis waar we zeer gastvrij werden ontvangen. Ik deed een vervolgscreening bij het jongetje om te zien welke progressie hij sinds maart had doorgemaakt. Super om te zien en te horen welke positieve ontwikkelingen aan de gang zijn.

3 juli – ouders

Na de ontvangst van de directeur en tevens kindercardioloog van het ziekenhuis, gaf ik mijn presentatie aan een groep ouders. Het ziekenhuis had hun trainingsruimte beschikbaar gesteld om dit congres een plek te geven. Ik had mijn dia’s in het Engels geschreven en mij voorbereid om eventueel in het Engels te presenteren maar lang niet alle Roemenen bleken de Engelse taal te beheersen en wilden graag alles in het Roemeens horen. De tolk en ik raakten snel goed op elkaar ingespeeld en zo deed ik het verhaal in het Nederlands en vertaalde zij direct in het Roemeens. Er waren ouders van kinderen met best heftige problematieken die in een aantal gevallen alle hoop al opgegeven hadden. Toch konden de meeste ouders iets met de informatie doen, variërend van ‘wij moeten thuis liefdevoller met elkaar omgaan’ tot ‘ik ga zorgen dat we gezonder gaan eten thuis’ en ‘ik heb veel ideeën gekregen over hoe ik thuis met mijn kind kan spelen.’

4 juli – leerkrachten

De ouders die het congres organiseerden hadden het hele schoolteam van de school van hun zoon uitgenodigd. Daarnaast waren nog leerkrachten van andere scholen gekomen. Dertig onderwijsmensen in de zaal, er heerste een enthousiaste vibe. In Roemenië waren de schoolvakanties al begonnen dus fijn dat deze mensen bereid waren om in hun vakantie te komen. Er werd veel gelachen en geleerd, omdat het interactieve karakter van de presentatie zorgde dat de mensen zelf ook in actie gingen met een aantal spelletjes en oefeningen. Ik mocht aan het einde van de dag een luid applaus ontvangen ter illustratie van de waarde die het voor de aanwezigen had gebracht. Wauw…

5 juli – therapeuten en artsen

Voor mij de eerste ervaring om voor deze doelgroep te spreken. Een flinke opkomst, er bleven maar mensen binnenkomen en er moesten stoelen bijgehaald worden om iedereen een plek te geven. Blijkbaar was de nieuwsgierigheid groot 🙂 De deelnemers waren positief verrast over wat ik vertelde wat vooral bleek uit de positieve evaluatieformulieren die ik ontving. Iemand sprak me na afloop aan met de opmerking dat ze me graag nog een keer terugverwachten. Echt bijzonder dit te mogen doen. In de namiddag nog even met de begeleider van school wat gedronken in de stad voor werkoverleg. Waardevol om elkaars ideeën en bevindingen over ons gezamenlijke cliëntje uit te wisselen.

6 juli – behandeling kind

Op de eerste dag was er een moeder die heel graag wilde dat ik met haar zoontje van anderhalf zou werken. Zodoende was een afspraak gemaakt om dit deze ochtend plaats te laten vinden. Er werd een behandelkamer in het ziekenhuis beschikbaar gesteld en daar kon ik het jongetje en zijn moeder ontvangen. Met behulp van video’s gezorgd voor ‘huiswerk’ en via de mail zullen we verder contact hebben. Daarna ook nog gewerkt met mijn andere cliëntje voor een vervolgprogramma thuis en even samen met hem en zijn begeleider een lekker ijsje gegeten in de stad. Meteen een mooi observatiemoment hoe hij zich beweegt en functioneert in sociale situaties.

Ik kan terugkijken op een heel bijzondere, mooie week. We zijn ontzettend warm ontvangen en goed verzorgd door de ouders die me hadden uitgenodigd. Elke avond namen zij ons mee naar een ander deel van Boekarest om samen te eten. Zo hebben we ook wat van de stad meegekregen. Ook zij zijn erg tevreden en voldaan over het verloop van deze week en bezinnen zich op hoe we dit een mooi vervolg en borging kunnen gaan geven. Ik denk dat dit niet de laatste keer was dat ik in Roemenië ben geweest 😉

 

Back To Top